
Heb je ooit besloten om iets te doen, ga je gang en doe het, maar heb je de hele tijd het gevoel gehad dat het gewoon niet goed was? Ik weet dat dit op veel dingen van toepassing kan zijn, en ik weet zeker dat we dit allemaal hebben meegemaakt. (Als je dat niet hebt gedaan, gefeliciteerd! Je moet echt goed nadenken.) Als ik er niet af en toe in zou springen, zou ik verlamd zijn en nooit iets DOEN. Ik vind het moeilijk om dingen te beginnen – ik ben altijd zo bang dat ik het zal verknoeien. Dus als ik uiteindelijk besluit om het gewoon een kans te geven, is dat een grote stap voor mij.
Nou, ik deed een “oeps”. Ik dacht lang na over een onderneming (typisch), en zei toen gewoon “fuck it”. Ga ervoor. Er voelde iets niet helemaal goed, maar wanneer is iets in het leven dan 100%? (behalve de zeer gelukkigen). Gelukkig hield iemand me tegen voordat er teveel “schade” was aangericht, ook al was dat niet haar bedoeling.
Genoeg van de cryptische berichten. Hier is het verhaal. . .
Het opruimen van de kelder van mijn ouders was een MONUMENTALE taak. Ik zal niet in details treden. Ik vond wel een paar dozen met oude brieven die mijn vader en moeder elkaar schreven, en nog een doos met brieven heen en weer tussen mijn vader en grootmoeder. Ik besloot dat ik mijn kelder niet in dezelfde staat zou achterlaten als die van mijn ouders, waardoor mijn kinderen een MONUMENTALE taak moesten uitvoeren. Dus ik vond dat de beste manier om deze brieven te bewaren, was door ze te lezen, te scannen en elektronisch op te slaan, en ze vervolgens in stukken te knippen en te gebruiken in mixed media-projecten, waarbij ik notitiekaarten maakte die vervolgens konden worden gebruikt om nieuwe brieven te schrijven. Zwellen.
Ik begon dit te doen. Ik heb de brieven van mijn vader aan zijn moeder in chronologische volgorde gezet, er een gelezen, gescand, in stukjes geknipt en vier kaartjes gemaakt. Koel. Ik vond het zelfs leuk hoe de kaarten bleken. Ik voelde een steek van iets toen ik die eerste letter in stukken knipte, maar ik dacht dat ik de letters zo goed mogelijk zou gebruiken en op de lange termijn mijn kinderen een plezier zou doen.

Betreed mijn 28-jarige dochter. Mijn moeder stierf toen mijn dochter 8 was. Ze hebben elkaar nooit echt leren kennen, ook al heb ik het gevoel dat ze een soort geestverwanten zijn, met elkaar verbonden door meer dan alleen DNA. Ze vroeg of ze een aantal brieven van mijn moeder naar mijn vader thuis mocht brengen en ze kon lezen. Zeker! Ik wist niet wat voor impact die daad op ons beiden zou hebben.

Mijn dochter heeft ze in een dag uitgelezen. En, zie je, omdat mijn moeder in een ‘ongedwongen’ stijl schreef, klonk haar schrijven net als de manier waarop ze praatte. In het koppel dat ik las, kon ik haar stem weer horen. Mijn dochter zei dat ze zich nog meer verbonden voelt met mijn moeder; dat ze het gevoel heeft dat ze haar beter heeft leren kennen. Wauw. . .
Ik vroeg mezelf af: “WAT DOE IK IN VERDRIET OM OUDE LETTERS TE VERSNIJDEN?!”
OMG!! Mijn dochter legt een verband door oude brieven te lezen. EN IK VERSNIJD ZE! Ik heb een blog die het belang verkondigt van het schrijven van brieven vandaag, zodat toekomstige generaties iets hebben dat ze in hun handen kunnen houden en kunnen lezen om verbinding te maken met het verleden. EN IK VERSNIJD ZE! Heilige shit. Wat een fout heb ik gemaakt.
Nu heb ik gelukkig maar drie brieven van mijn vader aan zijn moeder vernietigd. NIET MEER! Ik beloof hier en nu en leg het op papier dat ik NOOIT meer een oude familiebrief zal verknippen. Wauw. Het voelt goed om dat te zeggen en mezelf verantwoordelijk te maken.

Ik hou van het idee om oude ephemera te gebruiken bij het samenstellen van mixed media-stukken. En ik ben nog steeds van plan dat te doen in de mixed media notitiekaarten die ik maak. Gelukkig resulteerde het voltooien van de eerder genoemde MONUMENTAL-taak in veel andere oude stukjes papier die ik kan knippen of scheuren en gebruiken. En bovendien voorspel ik dat ik in de zomer onroerend goed zal verkopen, op zoek naar resultaten van andermans MONUMENTALE taken.
Geen pijn meer als ik dingen in stukjes snijd. Ik ga kunst maken zonder SPIJT.